Impressie 2013
De heen reis naar Mongolië ging dit jaar zeer voorspoedig. In record tempo werd ik met een taxibusje naar Schiphol gebracht en in Moskou hoefde ik niet lang op het volgende vliegtuig te wachten.
Op het vliegveld van Ulaan Baatar werd ik opgehaald door iemand van het weeshuis. Hij kwam me vaag bekent voor en ik zag dat hij mij ook herkende. In de auto begon ik toch even te twijfelen of ik wel bij de goede persoon in de auto was ingestapt en was opgelucht toen hij halverwege werd opgebeld en ik mijn naam hoorde noemen. Ik werd afgezet bij het mij al zo bekende Chinghis Khan guesthouse.
De volgende dag ben ik de stad in geweest en heb ik voor 28 kinderen Pringles chips gekocht. Deze wou ik uitdelen na het feesteten ter gelegenheid van het Naadam Festival *
Van terugkerende vrijwilligers gehoord dat de kinderen tijdens Nadaam niet in het kamp zouden zijn. Balen!!! De 3 daagse excursie naar Little Gobi*en Kharakhorem* werd daarom naar voren gehaald. Hieraan had ik al eens in 2008 meegedaan en het leek me een goede gelegenheid om er nu weer aan deel te nemen. Voor vertrek naar Little Gobi nog even bij het stadion, waar de meeste Nadaam festiviteiten werden gehouden, rondgekeken.
In Little Gobi besloten niet naar Kharakhorum te gaan omdat ik daar al een aantal keren was geweest en ik me niet helemaal fit voelde. Lekker uitgeslapen en wat in de omgeving gewandeld.
Voor vertrek terug naar UB een fles home made airag gekocht. ( gefermenteerde paardenmelk ) Het was nog te vers om direct gedronken te worden en moest nog minstens twee dagen gisten om op smaak te komen.
MCE gaat ook wat doen voor de kinderen uit de omgeving van Buhug. De bedoeling is dat ze er even tussenuit zijn en om ze Engelse les te geven. De gebouwen zijn nog lang niet klaar en we hebben nog maar een week voordat de eerste kinderen komen.
De volgende dag kwamen de kinderen dan eindelijk terug. Andrei en Anhaa vlogen me gelijk om de nek en Anhaa bedankte me voor de chocolade die ik hem voor zijn verjaardag gestuurd had. Een paar dagen later bedankte Enhee,een meisje van 15, me voor de verjaardagskaart die ik haar gestuurd had en gaf me een flinke knuffel. Dit jaar weer veel nieuwe gezichten en het grootste zooitje ongeregeld in 6 jaar! 's-Avonds met Chinbaa,een van de leiders, de airag opgedronken die nu bijna perfect van smaak was.
Vandaag sightseeing. Altijd weer een hoogtepunt. Na een meestal modderige wandeling worden de niets vermoedende vrijwilligers naar een bron geleidt waarna steevast een watergevecht uitbreekt. Dit jaar was het wel erg fris waardoor er 4 vrijwilligers ziek werden.
Met Baatar (de grote baas van MCE ) besproken wat we met het ingezamelde geld gaan doen. Hoewel de jongensslaapzaal een bouwval is hebben we toch besloten eerst een basketbalveld aan te leggen. Dit vooral omdat het maken van een basketbalveld, al zolang ik in Buhug kom, hoog op het verlanglijstje stond en altijd weer werd uitgesteld.
Een nieuw hoogtepunt in mijn carrière: Geholpen met een gat te graven voor een nieuw toilet in het nieuwe kamp. Jullie kunnen trots op me zijn! De gebouwen zelf zijn min of meer op tijd gereed gekomen.
De eerste groep vrijwilligers is vertrokken de volgende gearriveerd. Onder hen voor het eerst een gezin met twee kleine kinderen. 's- Avonds met Baatar en old Baatar ( Hij is even oud als ik) de plaats voor het basketbalveld uitgezet. Daarna met Baatar naar Ub gegaan. De volgende dag de hele stad afgezocht naar basketbalborden maar niks gevonden. Wel plexiglas platen om eventueel zelf wat te maken maar nog niet gekocht. Tussen de middag eindelijk weer iets fatsoenlijks gegeten. ( Een soort hamburger met patat en cola.)
Met Maagii en Enkhee wezen vliegeren met in de verte onweer en een prachtige zonsondergang. Een sfeertje om nooit te vergeten.
Vier dagen geen elektriciteit en daardoor ook geen water. De afwas mee de auto in genomen en met Sara naar het nieuwe kamp gereden. Sara gooide de deur op slot met de sleutels nog in de auto en moest wachten tot de avond totdat Baatar terug was.
Laatste dag: Tijdens de afscheidsdisco glow in de dark staafjes uitgedeeld. Om 00.30 kwamen drie jongens, Enkhee, Anhaa en Bohoo me halen. Ik lag al in bed en had geen zin om met ze mee te gaan maar ze bleven aanhouden. Uiteindelijk toch maar gedaan wat ze vroegen en daar kreeg ik geen spijt van. Alle 45 staafjes hadden ze opengebroken en de slaapzaal en recreatieruimte met de lichtgevende vloeistof ondergespetterd. Het was net een sprookjesgrot. De muren,de bedden,het plafond en ook de computer,alles was versierd met lichtgevende puntjes.